Rode houdt er nog amper één café op over

uittreksel van Het Nieuwsblad 29/11/2014

Na 31 jaar houden Lizette en Henri van café en taverne ’t Binnenhof in Sint-Genesius-Rode het voor bekeken. Door de sluiting blijft er nog maar één café over in de gemeente. ‘En vroeger waren er hier nog zestien’, vertelt Lizette.Dit weekend vliegen Lizette (62) en Henri (65) Weemaels van ’t Binnenhof er nog één keer in. Zaterdag kunnen de klanten nog een laatste keer de overheerlijke spaghetti van Lizette naar binnen spelen, en zondag is er een wafelenbak. ‘We gaan het hier zeker missen’, zegt Lizette.

Afscheidtoespraak van onze WTC Voorzitter
Mil Vercammen
De avondzon valt over de Dorpsstraat en Kerkplein, de lichtreclame van de KBC weerkaatst langs het raam,
het kerkplein lijkt ingeslapen, toch klinkt er muziek uit een deur die nog wijd open staat.
Daar in dat kleine café , daar zijn de mensen van de WTC gelijk en tevree.
daar telt je geld of wie je bent ook niet meer mee. De bekers van de WTC en de Rhodienne hangen er aan de muur. Aan de houten toog worden de wereldproblemen voor altijd opgelost. Een pilsje dat is er niet duur.
’t glas is gespoeld in het helderste water, met een snackje of pasta kon je je voeden.
Een mens is daar mens, rijk of arm, je handen MOEST je wassen na een plasje
Op de rand van een bierviltje staat je rekening,
De mensen die zijn daar gelukkig gewoon, ja, de mensen die zijn daar tevree!
Dit refrein klinkt bekend in de oren en is realiteit.
Lisette, Ilona, Henry, met spijt in het hart zien we jullie vertrekken. Het kwam nog sneller dan verwacht. Op 23 mei 1984 opende het Binnenhof voor het eerst haar deuren met de bedoeling een ontmoetingsplaats te worden waar iedereen zich thuis voelt. En daar zijn jullie met brio in geslaagd. In later jaren ‘90 werd het Binnenhof het officiële hoofdkwartier van de WTC en wij zijn er intussen al bijna 20 jaar gevestigd. Wij zijn en blijven na al die jaren nog altijd onder de indruk van de snelle bediening. Een opvolger vinden met jullie kwaliteiten zal niet vanzelfsprekend zijn. Maar denk eraan als jullie verhuizen, neem alvast enkele bierbakken mee naar Oostende, jullie zullen ongetwijfeld de wielertoeristen bij een of andere uitstap op bezoek krijgen. Verweesd blijven wij nu achter….. Het was HIER een heel goed café.

Feest 25 jaar Binnenhof 29 mei 2009

verslag Christian Nekkebroeck

Niettegenstaande er veel clubleden aan de Moezel zaten was er een grote opkomst op het 25-jarig bestaan van het Binnenhof.
Na de apero bracht Christian Nekkebroeck als secretaris van het kinderuurtje een korte toespraak voor Lisette, Ilona en Henry.
In 1993 zijn wij gestart met ons kinderuurtje in het Binnenhof. Ons kinderuurtje bestond al lang voordien, toen wij nog allemaal kinderen waren. Ondertussen is bijna iedereen van ons kliekske gepensioneerd, maar het kind in ons is wel gebleven. Elke zaterdagavond is onze bende present in het Binnenhof van 17u30 tot 19u30 maar soms kan het ook iets uitlopen. Als wij even rekenen: wij zitten tenminste 2u elke week in het Binnenhof x 50 zaterdagen per jaar x 15 jaar, wat ongeveer overeenkomt op 2 maanden café zitten, wat trouwens niet zo onprettig is. En wij tellen er de uren van het après-fietsen nog niet bij. Kortom, wij voelen ons thuis in het Binnenhof. Afgezien van onze Lotto-uitslagen kunnen wij jullie bevestigen, Lisette, Ilona en Henry, dat wij nog altijd best tevreden zijn over jullie. Bedankt voor de goeie momenten die wij hebben en nog mogen beleven in het Binnenhof.

Louis overhandigde namens het kinderuurtje de bloemen en kussen aan Lisette (de plant van het kinderuurtje was zonder meer de grootste: Louis kon hem bijna niet optillen en als hij de plant overhandigde zagen wij Lisette kleiner worden).
Daarop volgde de tussenkomst van Fabian Dermaut bestuurder van WTC de Hoek.
Voorzitter Miel heeft mij gevraagd om namens het bestuur en in het bijzonder secretaris Michel, penningmeester Manu , bestuurder Gust en ikzelf, jullie van harte te feliciteren met het 25 jarig bestaan van het Binnenhof. Ze vinden het spijtig dat ze er niet bij konden zijn (zaten aan de Moezel). Snelle bediening na een zware fietstocht is een must. En qua bediening moeten wij vaststellen dat Henry nog niets van zijn snelheid heeft moeten inleveren. Beste cafébazin, cafébaas, en Ilona, wij willen jullie van harte bedanken voor de pinten met de correcte kraag, voor de vriendelijkheid waarmee wij worden ontvangen alhoewel wij soms bij regenweer het Binnenhof niet al te proper achterlaten. Daarvoor onze excuses.
voor de WTC overhandigde Francine een geschenkje aan Henry, Gust aan zijn vriendin Ilona, en Fabian aan Lisette.
Het was ver na middernacht toen de laatste cafégangers het Gildenhuis verlieten. Bedankt Binnenhof voor de gezellige avond.

Viering van 20 jaar Binnenhof Zaterdagavond 22 mei 2004

Korte toespraak van de Voorzitter (Christian)

” Beste Lisette, Ilona en Henry,

Ik las in het artikel dat Ilona voor het clubblad van de WTC schreef, dat jullie begin jaren ’80 afzakten naar Rode.
Ik herinner mij nog vaag de renovatiewerken.
Mijn stamcafé (en dat van andere wtc’ers) lag toen nog in de Hoek en wij kwamen tussendoor eens naar het ’t Binnenhof.
Het was ons opgevallen dat wij steeds deftig en snel werden bediend, wat nodig is na een lange fietstocht. Louis de visboer was rond ’93-94 gestart met het kinderuurtje op zaterdagavond.
Er werd toen al eens gesuggereerd om van clublokaal te veranderen, hetgeen niet zo evident was omdat onze roots in De Hoek lag.
Door een stijging in de jaren ’90 van het aantal fietsende leden werd het café “Oprode” iets te krap behuisd.
Het toenmalige bestuur lag ook overhoop met de uitbaters.
De tijd bleek rijp om van lokaal te veranderen.
Na overleg door het bestuur met andere café-uitbaters en op aandringen van de huidige secretaris Michel, was de keuze vlug gemaakt: ons lokaal zou voortaan het ’t Binnenhof heten.
Tot op heden hebben wij ons deze beslissing zeker nog niet beklaagd.
Het enige wat wij zouden appreciëren is dat jullie wat minder op vakantie zouden gaan.
Als het zover is blijven wij tenslotte verweest achter.
Inmiddels zijn wij hier al een zestal jaar, en na al die jaren heeft Henry nog niets van zijn snelle bediening ingeleverd.
Het is een zware prestatie om een zondagmiddag, als het terras overvol zit, toch in “no time” bediend te worden.

Op het ritme van zijn belklok komt hij aandraven, en jullie weten zo goed als ik, dat deze bel in de zomerperiode non stop rinkelt.
Daarom beste cafébaas, willen wij je van harte bedanken voor de goeie momenten die wij beleven in je café, waar wij steeds vriendelijk en met de glimlach worden ontvangen.
Een gepast geschenkje voor jou Henry was niet zo eenvoudig.
Om zijn conditie op peil te houden, drink hij niet, rookt hij niet, en nooit seks voor de wedstrijd.
Het meest voor de handliggend kado waren dus pralines ! (deze pralines werden met meerdere kussen van Francine overhandigd aan Henry )
De bloemen zijn voor Lisette (overhandigd door secretaris Michel),
en een speciaal dankwoordje gaat naar Ilona: voor al de liefde en het geduld waarmee zij wekelijks onze bekers ontstoft (ontving zij uit de handen van bestuurders Miel en René een beker en een pluimpje om de bekers nog beter te ontstoffen… ). Tenslotte, overhandigde de voorzitter van het kinderuurtje Louis de Visboer zijn geschenkje aan Lisette, ook met de toepasselijke kussen.”

De dansavond ging verder tot middernacht. Het uur waarop Lisette hare verjaardag vierde, ze werd nog eens in de bloemen gezet, gekust en gelukgewenst door het ganse café.
Het was een aangename avond, en verschillende onder ons gingen zat naar huis…