Populaire figuur uit Rode heeft ons verlaten…

Louis Deryck, beter bekend als ”dé Visboer” is deze 1ste mei 2012 rond de middag van ons heengegaan, boven op de Berg van Jacques in Dworp. Het was zijn wens te mogen sterven op zijn stalen ros. De wielergoden hebben zijn wens vervuld, maar het was wel keihard onze beste maat daar te zien liggen, zijn ogen gericht naar de hemel. Het was triest en toch hebben wij op café nog gelachen met talrijke anekdotes en verhalen uit zijn bestaan. We weten zeker dat Louis het niet anders zou gewild hebben.
Toen begin van de jaren’70 de WTC de Hoek werd opgericht was hij er als de eerste bij om terug wat aan sport te doen. Sport en uitdagingen zaten in zijn bloed. Hij schafte zich een prachtige rode Raleigh fiets aan, een topmodel op dat ogenblik, en weg was hij… een echte kilometer vreter. De WTC ging toen alle mogelijke brevetten rijden, en niet van de minsten, voor 150 km kwam Louis niet uit zijn bed, het waren brevetten van 200 à 250 km. Louis was een diesel, hij was geen klimmer, maar toch fietste hij de zwaarste cols van Europa over (waaronder het Sterrenbrevet in Zwitserland, Furka, Grimselpas enz.., de Sudtiroler radrundfahrt in de Dolomieten). Ik bewonderde zijn kracht en hij gaf de strijd nooit op. Louis was een “harde”, geen gezeur maar Avanti…Hij beschikte over een ongelooflijke uithoudingsvermogen en was zelden ziek.
Het waren fantastische jaren, ook voor mij, waarschijnlijk de mooiste uit onze WTC periode met ons kliekje -de A ploeg- van toen olv baankapiteins als Roger Spriet, Pol Vankeerberghen, Fons Vansumere. Louis had heimwee naar deze periode uit zijn leven: het is zo vlug voorbij gegaan…geniet ervan zei hij mij nog onlangs.
Het kinderuurtje op zaterdag avond, veel vriendschap en een Duvel (of meer) was voor Louis het beste medicijn. we zullen je missen Louis, de WTC zal nooit meer hetzelfde zijn.
Nog het allerbeste in het hiernamaals vanwege al je vrienden en ook van mij in het bijzonder..

Ch. Nekkebroeck

Visboer,

Ik ga u missen maat.
Vele zaken van u zal ik niet vlug vergeten.
Uiteraard die mooie momenten die we samen beleefden op de fiets, vooral toen ik nog met u in groep 3 reed.
Ons kameraadschap en gezever tijdens het kinderuurke.
De uurkes dat ik bij u thuis uwe pc kwam depanneren en Mariette me soigneerde met versnaperingen en gij met het nodige vocht.
Uwe glimlach die bijna altijd op uw gezicht stond.
De talrijke Duvels die we samen dronken en waarvan je dikwijls zei dat het just een engeltje is dat op uw tongske pist.
Ik zal wel nog zaken vergeten te vermelden zijn.
Ge zijt ne crème van ne pé.
Ik zie u later nog wel terug.

Uw Manuke