Wilfried Deyaert – 26.11.1939 – 07.03.2020 (80 jaar)

A.d.h.v. Christian Nekkebroeck

Met spijt in het hart hebben wij het heengaan vernomen van Wilfried Deyaert (°26.11.1936).

Wilfried werd slachtoffer van een beroerte en overleed op 7 maart 2020. Deze uiterst sympathieke man was ook een tijdje hulpbaankapitein van Groep Bea (4).

In zijn beroepsleven was Wilfried kantoorhouder van ING in Drogenbos. Naast het fietsen was ornithologie ook een passie, hij kweekte kanaries met de perfecte kleuren combinaties.. Hij was een referentie in dit vak en werd bekroond met verschillende trofeeën. Wilfried was trouwens internationaal jury, en was de eerste Europeaan die in de VS mocht delibereren..

Aan zijn echtgenote Leonza, en al zijn nakomelingen, waaronder Diederik, eveneens clublid, bieden wij onze innige deelneming aan. De begrafenis had plaats op 13 maart 2020 in de OLV kerk van Alsemberg.

Chr. Nekkebroeck

A.d.h.v. Mieke T., Marc C. en Elisabeth

Beste Wilfried, oh wat zullen we je missen in onze fietsgroep. Je was altijd goedgeluimd, een helpende hand bij het vervangen van een fietsband. Je bleef achteraan rijden, zeker niet omdat je niet meekon, maar vooral om de groep bijeen te houden. Iemand achterlaten dat kon niet, ook als we het zelf voorstelden, je motto was steeds : samen uit, samen thuis.

Wat ook zo gezellig was met jou was je enorme algemene kennis en je wistje datjes onderweg. Veel hebben we hierdoor bijgeleerd, dat was zo leuk. Dankje wel, Wilfried.

We hebben ook nog zo vol bewondering naar jou opgekeken toen jij op zondag 2 februari in de namiddag nog terugkwam om de zaal te helpen opruimen na onze jaarlijkse stoempkermis.

Ik sluit aan met een woordje van Nadine die vertelde dat jullie vorig jaar op een woensdagnamiddag waren gaan fietsen, jij, Marc, Henri en zijzelf. In Hoeilaart wou jij stoppen om iedereen op een ijsje te trakteren in een cremerieke dat jij vrij wel goed kende. Je genoot van je ijsje, jullie samenzijn en het voorjaarszonnetje. Wilfried jij was een heel lieve en aangename man, jij zorgde dat iedereen mee was.

Met de stoempkermis stond Nadine nog naast jou prei te snijden. Je moest het doen met een klein mesje en had geen plankje ter beschikking, maar dat was geen probleem voor jou. Ze is blij dat ze voor jou nog een kopje koffie kon zetten.

Ten laatste sluit ik nu aan met een getuigenis van Marc.

Aan mijn goede vriend Wilfried,

Ondernemen en werken, dat was jouw leven, altijd het beste en harmonie nastreven.

De schakel is verbroken, de lege plaats een feit. Het is moeilijk de juiste woorden te vinden om te beschrijven wat we nu voelen.

Gedurende zoveel jaren zijn we samen regelmatig op stap geweest, was het niet voor de vogels dan wel met de fiets.

Ik kon je alles vertellen, gedurende de moeilijke periode die ik heb meegemaakt zag ik het even niet meer zitten, je gaf me een schouderklopje en zei : jongen we gaan samen fietsen, kwestie om je gedachten te verzetten.

Gaan fietsen dat was de oplossing, en ja je had gelijk, genieten van de schoonheid van de natuur om deze moeilijke periode los te laten.

Langs prachtige wegen zoals het Zoniënwoud of het Pajottenland zijn we voorbij gefietst, nadien een Barbar of koffie gaan drinken en af en toe nog een potje rijstpap want dat kon toch zo lekker smaken, het was steeds gezellig.

Wij zijn ook dikwijls richting Hoeilaart gaan fietsen, daar konden we ook niet zomaar voorbij rijden en een stop inlassen in Café Nero om eventjes tot rust te komen en nadien verder fietsen richting thuisfront.

Wat de vogels betreft, waar je alles van wist, ook daar kon ik steeds op jou, samen met andere vrienden, rekenen toen we met de familie op uitstap gingen of we met vakantie waren. We konden met een gerust hart vetrekken.

De laatste keer dat we samen met Leonza en Elisabeth zijn gaan eten was in Geraardsbergen, dit gaan we nooit vergeten, een kookpot met mosselen waar je niet kon over zien, zoals altijd samen leuke babbels en er werd veel gelachen. Het zal nooit meer hetzelfde zijn.

Goede vriend Wilfried, je zal altijd een voorbeeld blijven voor ons, je had zo’n enorm charisma, een rechtvaardig man, goedlachs en bescheiden, met het hart op de juiste plaats, zoals ze zeggen “één uit de duizend”

Je zal zeker je vroegere vrienden terugzien eens je daarboven bent om samen te praten over het fietsen en de vogels en zeker over je lieve echtgenote Leonza, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Ik ben je dankbaar voor je bestaan waarin ik een eindje mee mocht gaan.

Ooit zien we elkaar weer en dan zetten we onze reis verder. Je copain, zoals je me telkens noemde, Marc en Elisabeth.