Parcours 130 km

De 130 km is wat betreft het percentage deelnemers onze populairste afstand.
Via glooiende wegen door Haspengouw slingert het parcours via Oreye en Donceel naar Oteppe. Na de bevoorrading in Oteppe worden de deelnemers van de 130 en de 170 km van elkaar gescheiden. De 130 km duikt daarbij niet de Maasvallei in maar blijft over glooiende wegen het plateau doorkruisen. Eens terug op het gezamendlijk parcours van 100-130-170 km wordt er resoluut koers gezet naar “Les Cahottes”. Deze helling is één van de pareltjes op ons parcours. Gelegen midden in een uitgestrekt natuurgebied met talrijke haarspeldbochten : je zou je in de bergen wanen. Boven wacht de beloning. Een tweede uitgebreide bevoorrading. Na deze bevoorrading heb je het zwaarste deel van het parcours wel gehad. Via glooiende wegen met nog enkele kortere hellingen kom je opnieuw te Bilzen. Het prachtige kasteel Alden Biesen mag niet ontbreken op ons parcours dus net voor je aankomst passeren we ook deze toeristische attractie.

Parcours 170 km

De 170 km is er voor de getrainde wielertoerist. De aanloop tot aan de eerste bevoorrading te Oteppe telt welliswaar een paar aardige kuitenbijters maar is in vergelijking tot de rest eigenlijk maar een voorproefje.
Direct na Oteppe duiken we immers regelmatig de Maasvallei in. Als je een vallei induikt dan moet je er natuurlijk ook weer uit. Er volgen dan ook enkele lange, vrij steile hellingen. Enkele daarvan zijn ook gekend uit de finale van de Waalse pijl alhoewel we zorgvuldig de muur van Hoei vermijden. Te Marchin wacht u een tweede bevoorrading. Na de stevige hellingen gelegen in de prachtige en rustige natuur doet ook deze afstand de helling van Les Cahottes aan. Deze kleine Alpe D’huez zal u echt bekoren. Boven wacht u de derde bevoorading. Na Les Cahottes hebt u het zwaarste gehad. Via enkele kleinere hellingen zakken we terug af naar Bilzen.

1	Vechmaal	1700 m	3.5 %
2	Haneffe	900 m	4 %
3	Vaux	2100 m	3.7 %
4	Oteppe	1600 m	6 %
5	Heron	1000 m	6 %
6	Solieres	3800 m	8 %
7	Marchin	900 m	8 %
8	Vierset Barse	2000 m	6 %
9	Villers le Temple	2000 m	8 %
10	Amay	1200 m	9.2 %
11	Les Cahottes	2000 m	5.5 %
12	Lauw	500 m	7 %
13	Overrepen	1000 m	5.5 %
14	Riksingen	900 m	5 %

De moeite waard

Manu Dewit Groep 3

Bilzen, gelegen tussen Hasselt en Maastricht heeft een klassieker om trots op te zijn.
Het werd een schitterende, zeer warme dag (rond de 30°) en een parcours bijna alleen langs rustige wegen. Bovendien was de organisatie voortreffelijk met goed afgepijlde parcours en bevoorradingen.
In het begin reden we een hele tijd op een licht heuvelend plateau. Na een 60-tal kilometers kozen Louis Chabert, Eddy Van Rossom en ik om toch voor de 170 Km te gaan.
Dat begon meteen met een helling. En er kwamen er nog …. in het totaal 14. Maar het was zeker de moeite waard. Vooral ten zuiden van de Maas genoten we van een mooie route in de natuur. Toch niet te onderschatten want er waren enkele kuitenbijters bij zoals de helling nr. 10 in Amay om de Maasvallei terug uit te rijden. De helling naar Les Cahottes was ook prachtig. Voor herhaling vatbaar.

Manu

Bilzen Classic: de langste tocht van het jaar voor sommige clubleden.

Rob Geeraerts Groep 1

Het was verzamelen geblazen in Bilzen rond 8.15 U. We waren met veel volk, 32 in totaal, waarvan de meesten 100 of 130 km gingen rijden. Elf dapperen van groep 1 waagden het om te beginnen aan de tocht van 173 km, over 16 hellingen, waarvan een vijftal erg pittig. Het weer was prachtig, maar eigenlijk niet geschikt voor dit soort inspanningen. Op de weerberichten had men nog gezegd dat zware inspanningen moesten vermeden worden. Ik heb persoonlijk geprobeerd om die zware inspanningen te vermijden, maar dan geraakte ik gewoon niet boven op die colletjes tussen Andenne en Amay.
Hoe het met de andere groepen verlopen is, weet ik niet, want die waren reeds lang terug naar het Binnenhof toen wij aankwamen.
De eerste kilometers gingen vlot: niet te zwaar parcours, ons karretje regelmatig achter een andere groep hangen, zodat we uit de wind zaten, het gemiddelde ging vlot boven de 28. Toen de hellingen begonnen, was er toch al één deelnemer die plots groep 2 in de gaten kreeg en besloot 130 in plaats van 173 te gaan doen, wellicht om vlugger bij Mieke te zijn, en achteraf gezien was dat geen slechte beslissing, want anders had Mieke HEEL lang moeten wachten. Toen waren we nog met tien. Ondertussen kreeg Marc zijn derde platte band, niet zo goed voor de “moral”.
De eerste bevoorradingspost hebben we overgeslagen, want daar moesten we te lang aanschuiven: doorrijden dus zoals de echte profs. Als gevolg daarvan kregen we toch dorst, zodat in Andenne een cafeetje gezocht werd. De lokale bakker kon ook tevreden zijn, want zijn voorraad koffiekoeken daalde aanzienlijk na ons bezoek.
Maar in Andenne vloeit de Maas, en sommigen hadden het door dat langs de Maas de weg vlak is, heel anders dan op het trajekt van de Bilzen Classic tussen Andenne en Amay. Gevolg: drie personen kozen het zekere voor het onzekere: de voorzitter, Marc en Arthur besloten de Maasvallei te gaan bestuderen. Toen waren we nog met zeven.
De vier hellingen die nu volgden, ten zuiden van de Maas, waren echt de moeite. Telkens tussen één en vier kilometer klimmen aan ongeveer acht procent, maar wel in een mooie natuur. Onze groep van zeven viel op die hellingen steeds uiteen in een peloton van vier (Christian Delarivière, Michel Mougros, Sandro en Manu Verdonckt) en een peloton van drie (Berre, Stef en Rob), maar boven was er telkens een hergroepering.
Maar we waren bang dat we nog een persoon gingen verliezen: Stef werd ziek (de warmte, of waren het de koffiekoeken ?). Hij heeft afgezien, maar toch volgehouden, ook al had hij (letterlijk) niets meer in zijn maag.
Even later kreeg de Berre materiaalpech. Onze groep kreeg het dus echt zwaar te verduren. Ook Rob deed zijn duit in het (pech-) zakje: aan km 120, op de helling van Amay (meer dan 9 %) deed de vermoeidheid zich voelen: plots een kramp, waardoor de anderen weer even moesten wachten tot de kramp over was.
De fiets van Berre hield het uiteindelijk toch niet vol: vanaf km 130 moest Berre het te voet doen tot aan de bevoorradingspost een paar km verder. Ondertussen hadden de anderen er wel voor gezorgd dat Berre “geëvacueerd” werd door de organisatoren. Toen waren we nog met zes….
Ondertussen werd het wel vrij laat. Wellicht om het wat spectaculairder te maken, reden we dan maar verkeerd: 12 km extra over heerlijke hellingen.
Nog een laatste stop in Hoeselt, waar Stef een nieuwe coctail probeerde: Dafalgan met Cola. Nadien voelde hij zich beter (de coctail is dus een aanrader), zodat de snelheid wat kon opgedreven worden. Uiteindelijk zou ons gemiddelde nog boven de 26 liggen, en de totale afstand was 186. Sorry voor diegenen die zolang op ons hebben moeten wachten, want het was ondertussen wel half zes geworden. Maar het was wel goei training voor de Vogezen en de Alpen !

Rob

Parcours Bilzen Classic 2005