Fotoalbum

12 deelnemers : Bellemans Peter, Denayer Wim, Destrijker Koen, Hanquinaux Marc, Heerinckx Marc, Wayaert Steve, Weytjens Thierry, Wouters Marc, Denayer Bart, Deneyer Eddy, Dewit Manu, Geeraerts Rob.

Verslag Manu Dewit

Fietsliefhebbers,

Deze uitstap is nu al meer dan een maand voorbij maar ik geniet er nog van als ik er aan terugdenk.

Dit mooie verhaal begon bij onze vriend Rob (Geeraerts). De al wat op leeftijd zijnde maar nog steeds zeer sportieve man nam dit jaar het heft in handen qua organisatie. Onze bestemming was een leuk hotelletje op de flanken van de Stelvio. (3-landen punt Italië-Zwitserland-Oostenrijk)
Dizze, Tjekke en ik vertrokken al op donderdag met Dizze&Dinne hun mobilhome. De anderen de ochtend erna. Vrijdag was iedereen present voor het avondeten.

Een prima hotel, goedkoop maar dat merkte je niet aan het aantal gangen dat we steeds kregen bij het avondeten (minstens 4), het grote zwembad, de sauna, … kortom niets op aan te merken. http://www.trafoi.it/de/hotel.html

Zaterdag was onze 1e fietsdag, een klimmetje tot Solda.
Leuke klim met een venijnig stukje in, ritje van slechts 30 km maar toch al meer dan 1000 hoogtemeters.

Zondag ochtend, ik wordt wakker, ‘k ga naar het kleinste kamerke, ik kijk naar buiten en zie het begod sneeuwen.

Ons hotel ligt op 1550 m hoogte. Dizze, Marc H., Peter en ik beslissen van die ochtend toch niet gewoon in het hotel te blijven maar een bergwandelingetje te maken.

Het werd een stevige bergwandeling. Het bleef goed doorsneeuwen. We hebben daar ergens een zeer steil padje genomen en stonden na een tijdje tot 20 cm in de sneeuw. Ik met mijn stevige, waterdichte bergbottinnen, Marc achter mij op zijn dansschoenen letterlijk in mijn voetsporen stappend. Lachen geblazen.
Op ergens 2050 m kwamen we terug op de straat en was het terug afdalen naar het hotel.
Het viel me toen al op dat die Stelvio toch een steile col is.

In de namiddag werd er terug gefietst. Eerst de col naar beneden tot we terug uit de sneeuwgrens waren en dan de Reschenpass op via een leuk fietspad.

Het Reschenmeer met de kerktoren van het oude Graun

Maandag kwam er dan toch eindelijk de beklimming van de Stelvio, je kan deze via 3 kanten beklimmen maar wij namen hem langs de toen enige open kant, de Zwitsere kant.

Samen gebleven tot Santa-Maria en daar begon dan het zware werk. 16 km aan een gemiddelde steiging van 8,75%.

Een mooie klim, na een tijdje kwamen we weer in de sneeuw. Het lichaam vol bezweet en dan zo’n gure, koude wind op je lijf. Zolang je in volle inspanning bleef viel dit nog mee, ik hoopte van toen geen platte band te krijgen. Brrrrrr. Het was afzien maar ook genieten.

Boven konden we schuilen in een hotel-bar. Opdrogen, genieten van een goelash soepje of warme chocomelk, wachten op de laatste duiven die nog moesten binnen komen.

Bart Denayer kwam zeer dapper als laatste boven en sprak de legendarische woorden : “Als ze mij op een fiets zetten begin ik gewoon te stampen tot ze zeggen dat ik moet stoppen.” Boven komen deden we allemaal.

Dinsdag na het ontbijt keerden we terug naar huis. Moe en voldaan van een schitterende uitstap.

Dank aan Rob voor de organisatie en de rest van de bende voor dit leuke avontuur.

Manu